مقدمهای بر اصل «آینه» و عملکرد آندوسکوپهای پزشکی
۱. اصل اساسی
«آینه» یک آندوسکوپ عمدتاً به سیستم تصویربرداری نوری آن اشاره دارد که به دو روش اصلی تقسیم میشود:
آینه نوری (آینه سخت): با استفاده از یک گروه لنز استوانهای یا بازتاب منشور، نور مستقیماً از طریق یک لنز فیزیکی به چشمی یا دوربین (مانند لاپاراسکوپ، آرتروسکوپ) منتقل میشود.
آینه الکترونیکی (آینه نرم): یک حسگر میکرو CMOS/CCD در قسمت جلویی نصب شده است تا سیگنال نوری را به سیگنال الکتریکی تبدیل کند، که سپس از طریق کابل (مانند گاستروسکوپ، کولونوسکوپ) به صفحه نمایش منتقل میشود.
سیستم کمکی:
نورپردازی: منبع نور سرد (مانند لامپ LED/زنون) از طریق فیبر نوری منتقل میشود تا ناحیه مشاهده را روشن کند.
طراحی کانال: میتوان ابزارها (انبر بیوپسی، فیبر نوری لیزری) را وارد کرد یا از تزریق آب/گاز برای بازرسی کمکی استفاده کرد.
۲. عملکرد اصلی
مشاهده: تصویربرداری با وضوح بالا، مشاهده مستقیم ضایعات (التهاب، تومورها و غیره) اندامهای بدن (مانند معده، رودهها، مثانه و غیره).
تشخیص: همکاری در نمونهبرداری بیوپسی برای تجزیه و تحلیل پاتولوژیک.
درمان: انجام جراحی کم تهاجمی (مانند پولیپکتومی، هموستاز، برداشتن سنگ).
3. برنامه های کاربردی معمولی
گاستروسکوپی/کولونوسکوپی (آندوسکوپ الکترونیکی) → بررسی دستگاه گوارش.
لاپاراسکوپی (آندوسکوپ سخت) → جراحی کم تهاجمی (مانند کوله سیستکتومی).
برونکوسکوپی (آندوسکوپ انعطافپذیر) → بررسی ریهها.
مزایا: کمتهاجمی، دقیق، عملکرد بلادرنگ، کاهش چشمگیر آسیب به بیمار